NSZ

Rozpocznę tego bloga przypomnieniem moich poprzednich wpisów na innych blogach.

Program polityczno – wojskowy NSZ był skoncentrowany na przygotowaniu do powstania powszechnego. Dlatego NSZ prowadziło szkolenie wojskowe w konspiracyjnych szkołach podchorążych i szkołach oficerskich, pion wyszkolenia opracowywał i drukował materiały szkoleniowe takie jak: mapy, schematy, podręczniki, instrukcje. Inspektorat Ziem Zachodnich opracował i wydał drukiem „Podręcznik dowódcy plutonu strzeleckiego” prawie 400 stron w twardej oprawie z rozdziałami zawierającymi instrukcje walk w mieście. Powołano Centrum Wyszkolenia Szkoły Podchorążych Piechoty – około 900 osób. Do wybuchu powstania szkolenie zakończyło około 500 osób uzyskując stopień podchorążego w różnych specjalizacjach..

Przed Powstaniem Warszawskim były dwa odłamy NSZ, część scalona z AK – komendant ppłk Albin W. Rak „Lesiński” i część samodzielna – komendant Gen. Tadeusz Jastrzębski „Powała”. W Warszawie miały one swoje komendy okręgu: NSZ-AK dowodził płk. S. Kiszewski „Topor”

NSZ-ZJ pod dowództwem mjra M. Biernackiego „Kozłowskiego”.

Od początku Powstania wszystkie oddziały NSZ podporządkowały się komendzie płka S. Kiszewskiego „Topora”. Tym samym weszły w skład AK.

Największy oddział NSZ walczący w Powstaniu to Brygada Dyspozycyjno – Zmotoryzowana „Koło” - Grupa „Koło”była podporządkowana dowództwu obrony Starego Miasta.

„Koło” składało się z: I Pułk Rozpoznania w składzie 3 Dyonów, dyon art. Młot, Komp. Saperów,

Baon Legii Akademickiej, Plut. Łączności, Plut. Żandarmerii, Sanitariat, Grupa techniczna – rusznikarnia, wytwórnia butelek samozapalnych.

Oddziały uzbrojone brały udział w walkach na redutach: Ratusza, Banku Polskiego, ul. Świętojańskiej, Piwnej, Miodowej i PWPW. Oddziały nie uzbrojone wykonywały prace saperskie, transportowe, gaszenie pożarów, odgruzowywanie zasypanych.

Grupa Techniczna dostarczała butelki samozapalne.

Po wycofaniu ze Starówki Grupa „Koło” (zgrupowanie mjra Sosny) walczyła w Śródmieściu.

Na Starówce Grupa „Koło” miała około 60% strat.

Straty zgrupowania to: zabitych żołnierzy i oficerów 222, ponad 400 rannych.

Zgrupowanie „Chrobry II” dowódca mjr Leon Nowakowski „Lig”, posiadało broń ze składów

NSZ znajdujących się przy ul. Twardej 40.

Podczas powstania zgrupowanie opanowało rejon między torem kolejowym, Towarową i Grzybowską , Pocztę Dworcową, Dom Kolejowy, Izbę Skarbową, WIG- Starostwo i do upadku powstania utrzymało ten stan posiadania.

Słowa dowódcy Powstania Warszawskiego, generała Antoniego Chruściela „Monter”:

„Co tu gadać, jedynie Chrobry II nie oddał Niemcom przez cały czas trwania akcji ani pędzi terenu”

Okupione to było olbrzymimi stratami.

Były jeszcze inne jednostki: Pułk im. Gen. W. Sikorskiego i Pułk im. Gen. J.H. Dąbrowskiego,

ponadto liczne pojedyncze drużyny i plutony w ramach zgrupowań AK.

Oddziały NSZ walczące w Warszawie wydawały własną prasę: „Wielką Polskę”, „Szaniec”,

„Głos Starego Miasta”, „Naród Walczy”.

Dowództwo NSZ było przeciwne wybuchowi Powstania Warszawskiego, jednak od pierwszego dnia NSZ włączyło się do walk podporządkowując się dowództwu AK.

Przez zamilczanie prawdy przez całe lata, konieczność ukrywania się żołnierzy NSZ nawet poza granicami Polski (do 1989r !) nie mamy pełnej wiedzy o wkładzie NSZ w walkach o wolną Polskę.

Obecnie to się zmienia, więc jest szansa na poznanie całej historii o NSZ.